Opinion nga Dritan Kurti
Në historinë e luftërave njerëzore popujve iu është kërkuar nga udhëheqësit të marrin shtizat, shpatat, armët, tanket e municione të tjera luftarake për të dalë në betejë me armikun.
Luftëtarët ishin kryesisht burrat, e ndërsa nënat, gratë dhe motrat e tyre luteshin të ktheheshin shëndoshë nga betejat e përgjakshme.
Por kjo luftë nuk është si ato betejat e mëdha që kemi mësuar nga historia, as nuk është nga ai lloji që po ndodh në lindjen e mesme!
Kjo është një luftë më e rrezikshme sepse ti nuk mund ta vrasësh armikun siç është vrarë me ato format më lart. E nëse del në rrugë, në park, në sheshe, nuk vret armikun, por familjarët e tu, ata me të cilët pije kafen e mëngjesit, kolegët e punës e gjithë shoqërinë tënde.
E vetmja mënyrë për ta vrarë këtë armik është të mos përballesh me të. Pra lufta jote është të mos bësh asgjë, të mos marrësh armën në krah e të dalësh në betejë, duke lënë prindërit, gruan, fëmijët, vëllain e motrën me sytë nga dera!
Kjo është një luftë që ti, unë e të gjithë mund ta fitojmë vetëm duke qëndruar në shtëpi, me prindërit, bashkëshorten, fëmijët, vëllezërit e motrat!
Prandaj mos u hiq si i fortë, si i paprekshëm, i pamposhtur, por qëndro në shtëpi e ta fitojmë këtë betejë!
