Teksa po kthehesha nga Bulqiza për në Tiranë, pas një dasme që kishim në Bulqizë, në Klos na del përpara një nënë, e cila kërkonte lëmoshë. Ajo shtrinte dorën nga cepi i rrugës drejt makinave që kalonin në rrugë.
Ndaloj! Bejmë gati ca lekë me shoqen e mirë Enkeleda Cami për t’ia dhënë. Hap dritaren e makinës dhe zgjas dorën.
“Për një thes miell o nënë, kam fëmijët në shtëpi, dhe që mbrëmë s’kemi më çfarë hamë.”
Të prekte zemrën ai zë dhe ajo fytyrë e asaj nëne.
E pyes ku e blen thesin e miellit. Më tregon se është pak më larg se ku kishim ndaluar.
E ftoj të hipë në makinë dhe të na çoj tek vendi ku e blen miellin.
Hipën në makinë dhe shkojmë tek dyqani, i cili ishte pa hyrë në Klos qytet. Zbritëm, i bleva thesin e miellit, ndërsa shoqja ime Enki, vendosi t’i gjëra bazike, si makarona, oriz, vaj, kripë, kafe, etc. Në sasi që mund t’i zgjasin për javë të tëra.
Nëna mes bekimesh e lotësh na tregon se jetonte shume larg nga rruga nacionale dhe se dalja në rrugë për të kërkuar lëmoshë nga makinat që kalonin, ishtë bërë e zakonshme, si e vetmja zgjidhje për të siguruar ushqim e bukë për të ngrënë. Na tregoi se ndihma sociale që merrte nga Bashkia ishte e pakonsiderueshme, ndërsa në shtëpi mbante fëmijë të sëmurë.
Këtë histori e konfirmova edhe me personin që shiste në dyqan, e po ashtu edhe me nje banor tjetër të zonës. Ata më treguan se (nëna nuk ishte e pranishme për të dëgjuar bisedën), se kjo ishtë një familje e këputur me plot kuptimin e fjalës. Varfëria ishte këmbëkryq në sofrën e tyre plot me halle! Konfirmova historine dhe shkëmbyem kontaktet me zotërinë e dyqanit, (nëna se ka një tel) se sa herë nëna të shkonte ai do ia jepte thesin me miell, dhe lekët do ia siguroja unë.
Këtë ia tregova dhe nënës, e cila këtë herë qeshi mes lotësh. S’do ia harroj kurrë fytyrën kësaj nënokje. 64 vjeç i kishte mbi shpinë, ama dukej si 80 e më shumë!
I premtova se një ditë do i shkoja në shtëpinë e saj…
p.s
Nëne dikush dëshiron, mundemi që për një muaj ta marrë nënën nën kujdes për t’i siguruar një thes me miell dhe ushqime te tjera të nevojshme. Kushtojnë 6 mijë lekë të reja miell dhe ushqime. Duke u bërë shumë nga ne, mundeni që për shumë muaj, nënës t’ia sigurojmë bukën e gojës!
Nga: Osman Stafa